fbpx

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την απώλεια;

 Από την Χριστίνα Καρανικόλα, Κλινική Ψυχολόγο & Εθελόντρια milamou.gr

 

Υπάρχουν αρκετές οδηγίες για την αντιμετώπιση της απώλειας. Αρχικά, ο πενθών πρέπει να ορίσει και να φροντίσει τα συναισθήματά του. Ως ενήλικας επιζών από το θάνατο του γονέα, μπορεί να προσπαθήσει να αποκρύψει τις αντιδράσεις της θλίψης του. Ο μεγάλος γιος ή αντίστοιχα η κόρη, μπορεί να νιώσουν ότι αποδέχονται το γεγονός αυτό, αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει. Γιατί, η απώλεια είναι εξαιρετικά τραυματική και ίσως αισθανθούν ότι η εμφάνιση της συναισθηματικής καταστροφής δεν έχει “μεγαλώσει”. Η θλίψη του, αν κατασταλεί, θα διαρκέσει περισσότερο και δεν θα επιλύεται σωστά. Εκτός από την εύρεση άνεσης ώστε ο πενθών να εκφράσει τα συναισθήματά του, είναι χρήσιμο να μνημονεύσει τον γονέα με κάποιο τρόπο, έπειτα, να απολαμβάνει μια υγιή ταύτιση με τον γονέα που είναι εν ζωή, η οποία περιλαμβάνει τη διατήρηση ορισμένων προσωπικών ειδών. Τέλος, να γνωρίσει τον τελικό προορισμό της παρουσίας του γονέα (WinterSpring. org).

Η απελευθέρωση των συναισθημάτων είναι επίσης ένας καλός τρόπος αντιμετώπισης του πένθους, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι λειτουργεί επουλωτικά για όλους τους ανθρώπους και στον ίδιο βαθμό. Επιπλέον, βοηθάει πολύ όταν ο πενθών μπορεί να μιλήσει για αυτά που αισθάνεται με έναν φίλο ή συγγενή ο οποίος επίσης έχει χάσει έναν γονέα. Επιλέγεται ένας άνθρωπος που έχει βιώσει το πένθος διότι οι καταστάσεις για αυτόνείναι ποιο γνώριμες και ποιο οικείες. Δύναται αυτή η συνομιλία να ωφελήσει και τα δύο άτομα. Μέσα στη συνομιλία αυτή είναι καλό να αναφερθούν στοιχεία της σχέσης με το πατέρα όπως για παράδειγμα, ποια γνώμη είχε ο πατέρα για τον ίδιο , γιατί νιώθει θυμωμένος, ένοχος, ευάλωτος, φοβισμένος ή ανακουφισμένος; Όλα αυτά τα στοιχεία μπορεί να δώσουν στον πενθών απαντήσεις για πολλά αναπάντητα ερωτήματα που πιθανόν έχει (WinterSpring. org).

Ποιος είναι ο ρόλος του θεραπευτή;
Μετά τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου παρατηρούνται διάφορες επιπλοκές στο άτομο που πενθεί. Κάποια άτομα επιλέγουν την επίλυση της θλίψης τους μέσα από θεραπεία με κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Ο ρόλος του θεραπευτή είναι να εκπαιδεύσει, να υποστηρίξει και να ενθαρρύνει τους πελάτες του στη θλίψη τους. Λειτουργεί ως οδηγός για να αποδεχθεί το άτομο την απώλεια, ο θεραπευτής πρέπει να ενθαρρύνει τους πελάτες ξανά και ξανά να φτάνουν βαθιά μέσα τους για να βρουν τους πόρους, για να ξεπεράσουν τη μοναξιά και την κατάθλιψη, να αντιμετωπίσουν όχι μόνο το χάος και την αβεβαιότητα αλλά και τη δική τους θνησιμότητα. Εάν ο θάνατος ενός γονέα θρηνείται πλήρως, ακόμα και χρόνια μετά τον θάνατο, μπορεί να ξεκινήσει μια περίοδος σημαντικής ανάπτυξης και αλλαγής. Ο θεραπευτής προσπαθεί μέσα από διάφορες έγκυρες τεχνικές να βοηθήσει τον πενθούντα να ξεπεράσει τη θλίψη του (WinterSpring. org).

Κάποιες από αυτές τις τεχνικές αντιμετώπισης είναι, να γίνει αποδεκτή από τον πενθούντα η πραγματικότητα της απώλειας, να βιώσει τον πόνο της απώλειας όπως επίσης η συνειδητοποίηση της μη αναστρέψιμης κατάστασης που βιώνει. Ακόμη, τον βοηθάει να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του στην κοινωνική ζωή και τη σχέση που πρέπει να έχει πλέον με τον αποθανόντα. Είναι σημαντικό να κατανοηθεί η επιθυμία που έχει το άτομο ώστε να ξεπεράσει αποτελεσματικά τον θρήνο του. Ο ειδικός ψυχικής υγείας οφείλει να αποδέχεται τις αντιδράσεις του πενθούντα όσο εκρηκτικές και αν είναι και να τις θεωρεί φυσιολογικές έπειτα από μια σημαντική απώλεια που βιώνει και προσπαθεί να την αποδεχθεί (Πάρπα, 2012).

 

Χριστίνα Καρανικόλα

Κλινική Ψυχολόγος

MCs Κλινική & Κοινοτική Ψυχολογία