Η Θεραπευτική Δύναμη των Κατοικίδιων για Παιδιά με Αυτισμό: Οι Φωνές των Μητέρων

 Από την Ελισάβετ Πανίδου,  Ψυχολόγος Εθελόντρια milamou.gr

 

Η ζωή με ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού είναι γεμάτη προκλήσεις αλλά και στιγμές μοναδικής χαράς και αγάπης. Στην αναζήτηση τρόπων να διευκολύνουν την καθημερινότητα των παιδιών τους και να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους, πολλές μητέρες στρέφονται προς τα κατοικίδια ζώα. Πόσο μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν τα κατοικίδια τα παιδιά με αυτισμό; Πόσο σημαντική είναι αυτή η σχέση; Στην ερευνητική μου εργασία, μίλησα με μητέρες που τολμούν να κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους, και τα αποτελέσματα ήταν συγκλονιστικά.

 

Οι Μητέρες Που Αναζητούν Λύσεις

Αυτές οι γυναίκες δεν σταματούν ποτέ να ψάχνουν τρόπους για να προσφέρουν περισσότερα στα παιδιά τους. Κάθε μία από αυτές έψαχνε συνεχώς νέες πληροφορίες, παρακολουθούσε σεμινάρια, συμμετείχε σε ομάδες γονέων, πάντα με έναν κοινό σκοπό: να δουν τα παιδιά τους να ανθίζουν. Μέσα από τη δική τους εμπειρία, συνειδητοποίησαν ότι τα κατοικίδια δεν είναι απλώς φίλοι, αλλά θεραπευτικοί σύντροφοι. Και έτσι, ο σκύλος ή η γάτα δεν είναι απλά ένα ζώο που βρίσκεται στο σπίτι. Είναι μια γέφυρα, μια γέφυρα που ενώνει τα παιδιά με τον κόσμο.

Πώς τα Κατοικίδια Επικοινωνούν την Αγάπη

Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα της έρευνάς μου ήταν η βελτίωση της επικοινωνίας. Οι μητέρες μού περιέγραψαν πώς τα παιδιά τους, που κάποτε δεν μιλούσαν καθόλου ή είχαν σοβαρές δυσκολίες στην έκφραση, άρχισαν να επικοινωνούν περισσότερο, και μάλιστα με περισσότερη αυτοπεποίθηση, όταν είχαν ένα κατοικίδιο κοντά τους. Τα ζώα αυτά λειτουργούν σαν ‘γέφυρες’ επικοινωνίας. Ένα παιδί μπορεί να δυσκολεύεται να μιλήσει στους ανθρώπους, αλλά ξαφνικά αρχίζει να μιλάει στο σκυλάκι του, να του λέει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

 

Η Καθημερινή Ζωή με Ένα Κατοικίδιο

Πολλές από τις μητέρες ανέφεραν ότι τα παιδιά τους, χάρη στα κατοικίδια, κατάφεραν να αποκτήσουν καλύτερες συνήθειες και να βελτιώσουν την καθημερινή τους ρουτίνα. Η παρουσία ενός ζώου τους έδωσε κίνητρο να κάνουν πράγματα που πριν ήταν δύσκολα, όπως το να καθίσουν να φάνε με ηρεμία ή να παίξουν με μεγαλύτερη ελευθερία. Η αλληλεπίδραση με το κατοικίδιο έφερε μια αίσθηση ηρεμίας και ισορροπίας στην καθημερινή τους ζωή.

 

Σωματική και Ψυχολογική Βελτίωση

Δεν είναι μόνο η επικοινωνία που βελτιώνεται με την παρουσία των κατοικίδιων. Οι μητέρες παρατήρησαν σημαντική βελτίωση και στη σωματική υγεία των παιδιών τους. Μέσα από τα παιχνίδια με τα ζώα, τα παιδιά άρχισαν να κινούνται περισσότερο, να αναπτύσσουν τη σωματική τους ισορροπία και να αποκτούν καλύτερη φυσική κατάσταση. Ένα παιδί, που περνούσε ώρες κλεισμένο στον εαυτό του, ξαφνικά βρήκε κίνητρο να παίζει και να βγαίνει έξω, χάρη στον πιστό του σύντροφο.

Πέρα από τη σωματική ευεξία, τα κατοικίδια φάνηκαν να μειώνουν το άγχος και τις υπερευαισθησίες των παιδιών. Οι μητέρες παρατήρησαν πως τα παιδιά τους ήταν πιο ήρεμα, λιγότερο αγχωμένα και πιο ανοιχτά στη σωματική επαφή. Η φροντίδα για το ζώο, όπως το να το ταΐσουν ή να το χαϊδέψουν, λειτούργησε ως θεραπευτική δραστηριότητα που τα παιδιά απολάμβαναν.

 

Η Σημαντικότητα της Σχέσης Παιδιού-Κατοικίδιου

Η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα παιδί και το κατοικίδιο ζώο του είναι κάτι μοναδικό. Είναι μια σχέση χωρίς λόγια, βασισμένη στην αμοιβαία κατανόηση και αγάπη. Τα παιδιά βρίσκουν στα ζώα έναν σύμμαχο, κάποιον που τα αποδέχεται όπως είναι, χωρίς καμία απαίτηση. Μια μητέρα μού ανέφερε ότι η κόρη της, που φοβόταν κάθε είδους σωματική επαφή, τελικά κατάφερε να ξεπεράσει αυτόν τον φόβο μέσω της στενής σχέσης της με τη γάτα τους.

 

Συμπεράσματα

Η έρευνά μου έδειξε ότι τα κατοικίδια ζώα δεν είναι απλώς συντροφιά για τα παιδιά με αυτισμό, αλλά πολύτιμοι βοηθοί στη διαδικασία της ανάπτυξης και της βελτίωσης της ζωής τους. Οι μητέρες που συμμετείχαν στην έρευνα μετέφεραν με θέρμη τις εμπειρίες τους και τα οφέλη που παρατήρησαν στα παιδιά τους, μέσα από τη συμβίωση με τα ζώα. Οι σχέσεις αυτές δεν είναι μόνο θεραπευτικές, αλλά και βαθιά συναισθηματικές, καθώς τα ζώα γεφυρώνουν τα κενά επικοινωνίας και βοηθούν τα παιδιά να συνδεθούν με τον κόσμο γύρω τους.

Αυτές οι μικρές νίκες – η πρώτη λέξη, η πρώτη αγκαλιά, το πρώτο γεύμα – επιτεύχθηκαν με τη βοήθεια των κατοικίδιων, που λειτουργούν ως αόρατοι ήρωες στην καθημερινή ζωή αυτών των οικογενειών.

 

Βιβλιογραφία

Redefer, L. A., & Goodman, J. F. (1989). Pet-facilitated therapy with autistic children. Journal of Autism and Developmental Disorders.

O’Haire, M. E. (2013). Animal-assisted intervention for autism spectrum disorder: A systematic literature review. Journal of Autism and Developmental Disorders.

Carlisle, G. (2014). Companion animals and the development of children with autism spectrum disorder. Journal of Autism and Developmental Disorders.