Μια συχνή ερώτηση που ακούω: «εσείς, πώς αντέχετε να ακούτε όλα τα προβλήματά μας; Δεν παθαίνετε κατάθλιψη»;

Από την Κατερίνα Καλλίτση, Εθελόντρια Ψυχολόγο milamou.gr

 

Η αλήθεια είναι η εξής:

ακούω ανθρώπους με ανασφάλειες να μιλούν φοβισμένα και να είναι υποταγμένοι σε πεποιθήσεις και καταστάσεις.

Νέους, που θα περίμενε κανείς να πετάνε, εκείνοι να είναι μαζεμένοι και σκυθρωποί κάτω από το άγχος των γκρίζων περιστάσεων των τελευταίων ετών.

Ανθρώπους που υποφέρουν από έλλειψη αυτοεκτίμησης, που κακοποιούνται, κακοποιούν τον εαυτό τους και συχνά κακοποιούν και άλλους.

Έχω δει ασθενείς με χρόνιες παθήσεις να είναι καθηλωμένοι σε απραξία για καιρό.

Άλλοι «σέρνονται», πνιγμένοι μέσα σε ένα «τίποτα» και διηγούνται απώλειες που τους έχουν στοιχίσει βαθύ, άφατο πόνο.

Ενήλικες, που όταν διηγούνται την ζωή τους, πάνε δεκαετίες πίσω και αναβιώνουν στο σήμερα τις ιστορίες που έζησαν τότε.

Άλλος θέλει να ξαναβρεί το κουράγιο του, άλλος την αξία του, κι όλοι ψάχνουν λύσεις για να μπορέσουν να ακουμπήσουν κάπου όλα τα βάρη, όλα τα σπασμένα κομμάτια που κουβαλούν και τους προκαλούν ψυχική δυσφορία, πόνο, βουβό κλάμα.

Είναι οι άνθρωποι που μου διηγούνται τις βασανιστικές στιγμές της ζωής τους και αποθέτουν τις ελπίδες τους για βελτίωση αρχικά εδώ, σε αυτό το μικρό, αλλά πολύτιμο 25λεπτο του MILAMOY, που μπορεί να επαναληφθεί ξανά και ξανά.

Φορά τη φορά βλέπω να ανακαλύπτουν πτυχές τού εαυτού τους που μέχρι τώρα τούς ήταν άγνωστες. Συμπεριφορές που τους έβαζαν τρικλοποδιές. Κι όσο περνάει ο καιρός βλέπω τους φόβους τους να μειώνονται και τα εμπόδια να χαμηλώνουν. Να μεταμορφώνονται σε άτομα που μαθαίνουν πώς να πιστεύουν στον εαυτό τους και να ικανοποιούνται από τις δημιουργίες τους. Το χαμόγελό τους να πλαταίνει, οι ζωές τους να βελτιώνονται και ν’ αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να έχουν την ευθύνη του εαυτού τους και τι σημαίνει ουσιαστική αγάπη, με σεβασμό και όρια. Και τελικά τους βλέπω να φτάνουν εκεί που προ καιρού τούς φαινόταν αδιανόητο: σε μια νέα θεώρηση των πραγμάτων και σε νέες συμπεριφορές για επωφελείς σχέσεις.

Καταλαβαίνω ότι εσείς εστιάζετε στα αγχωτικά και καταθλιπτικά στοιχεία, που πράγματι είναι πολλά και μερικές φορές αδυσώπητα βαριά.

Ωστόσο εγώ όσο σας γνωρίζω καλύτερα, τόσο πιο καθαρά βλέπω την προσπάθεια που καταβάλλετε και την ικανότητα που έχετε για να μετακινηθείτε από την τωρινή δυσκολία προς το όποιο σημείο επιθυμείτε να φτάσετε. Και σε κάθε συνεδρία εστιάζω στις δυνατότητες που όλοι έχετε για να νιώσετε καλύτερα απ’ ότι νιώθετε τώρα. Μπορεί η πορεία σας και οι ρυθμοί σας να έχουν σκαμπανεβάσματα. Δεν τρέχει τίποτα. Έτσι συμβαίνει σε όλους. Εγώ ξέρω ότι όλα είναι δυνατά και ότι όλοι θα βελτιωθείτε. Έτσι, αυτό που εσείς βλέπετε ως ένα «τρομακτικό» επάγγελμα, βαμμένο γκρι ή μαύρο από τα δικά σας χρώματα, για μένα είναι το πιο υπέροχο φωτεινό και πιο πολύχρωμο επάγγελμα του κόσμου!

© Κατερίνα Καλλίτση, 2022