ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ
Από την Άννα Μαρίας Τόλια, Ψυχολόγος Εθελόντρια milamou.gr
Πένθος. Μια λέξη, χιλιάδες συναισθήματα. Συναισθήματα γεμάτα λύπη και θλίψη. Πρόκειται για μία δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα άκρως φυσιολογική κατάσταση με την οποία όλοι οι άνθρωποι έρχονται κάποια στιγμή σε επαφή. Μία κατάσταση που για να μπορέσει το άτομο να μάθει να διαχειρίζεται, είναι απαραίτητο να περάσει από κάποια στάδια. Σκοπός της, να μας φέρει αντιμέτωπους με μια νέα πραγματικότητα.
- Το στάδιο της άρνησης
Πρόκειται για ένα πρωταρχικό μηχανισμό άμυνας, όπου προσπαθούμε να διαχειριστούμε τα έντονα συναισθήματα που μας κατακλύζουν. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να «παγώνουμε», να προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό που μόλις έχει συμβεί και ο στόχος αυτής της κατάστασης δεν είναι άλλος από το να μας «προετοιμάσει» συναισθηματικά για ότι πρόκειται να ακολουθήσει. Είναι πιο έκδηλο το συναίσθημα όταν ο θάνατος είναι αιφνίδιος. Εδώ, υπάρχει αποστασιοποίηση του ατόμου και του συναισθήματος.
- Θυμός
Συναισθηματική υπερφόρτωση. Συχνά σκεφτόμαστε γιατί;Ποιος φταίει; Τι πήγε λάθος; Τι θα μπορούσε να συμβεί καλύτερα; Τι θα μπορούσαμε εμείς να κάνουμε γι’αυτό; Πως ενδεχομένως, θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε! Σε αυτό το σημείο δεν είναι απίθανο να αισθανθούμε τύψεις, είναι όμως σίγουρα κάτι που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε και αυτό θα το καταλάβουμε αργότερα.
- Διαπραγμάτευση
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μετάβαση της άρνησης και της αποδοχής του γεγονότος. Αρχίζουμε να επεξεργαζόμαστε, να κατανοούμε τη κατάσταση. Αντιλαμβανόμαστε πως δεν μπορεί κάτι να αλλάξει, φτάνουμε στο τέλμα. Έχουμε ήδη προετοιμαστεί για το πιο επώδυνο στάδιο που είναι το επόμενο.
- Κατάθλιψη
Πρόκειται για το πιο επώδυνο, αλλά ταυτόχρονα και για το πιο αναγκαίο στάδιο. Η διάρκειά του είναι μεγάλη και συνοδεύεται από αισθήματα βαθύτατης θλίψης, απομόνωσης και οδύνης. Εδώ παρατηρούμε τον εαυτό μας να αποζητά να ξεσπάσει, να μείνει μόνο του, να αναπολέσει τις όμορφες στιγμές. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να γεμίσει το συναισθηματικό αδιέξοδο. Σε αυτό το στάδιο, η βοήθεια ενός ειδικού είναι πολύτιμη.
- Αποδοχή
Τελευταίο στάδιο. Προσπαθούμε πλέον δειλά, να επανέλθουμε στην καθημερινότητα. Μαθαίνουμε να προχωράμε μπροστά. Αυτό δε σημαίνει οτι ξεχνάμε, αλλά οτι μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε με την απώλεια και να είμαστε παρόντες στις ζωές μας.
Σε αυτή την απαιτητική διαδρομή χρειάζεται υπομονή και να θυμόμαστε πως είναι πάρα πολύ πιθανό να κάνουμε βήματα πίσω. Ο καθένας μπορεί να βιώσει τα στάδια με διαφορετική σειρά ή ακόμη και να τα βιώσει ξανά και ξανά και αυτό, είναι ενταξει!