Τραύμα και Ίαση, ένα μοναχικό ταξίδι

 Από την Μαρία Χριστίνα Παγάνη,  Ψυχολόγος Εθελόντρια milamou.gr

 

Όπως αναφέρει ο εξαιρετικός Gabor Maté το τραύμα δεν είναι κάτι που συνέβη σε μας αλλά αυτό που νιώσαμε εξαιτίας αυτού που συνέβη σε έμας.

 

Μεγαλώνουμε βιώνοντας πολλά διαφορετικά τραύματα.Άλλα αφήνουν ανεξίτηλο το σημάδι τους στην ψυχή μας και άλλα απλά επουλώνονται αλλά δεν εξαφανίζονται.

 

Το τραύμα μιλάει μέσα από τις πράξεις μας και πολλές φορές τα λόγια μας.Ασυνείδητα φέρει στην επιφάνεια το πληγωμένο μικρό παιδί που τόσο πολύ κρύβουμε, γιατί αφού κανεις δεν το αποδέχτηκε τότε,ποιος θα το κάνει τώρα;

 

Του λέμε απλά «σσσς» και επιστρέφουμε στην ενήλικη μορφή μας με προσωπεία και μηχανισμούς άμυνας για να ανταπεξέλθουμε στην δουλειά,στην οικογένεια και στις σχέσεις μας.Έπειτα το πληγωμένο παιδί επιστρέφει με αυτοάνοσα και ασθένειες.

 

Μέσα σε μια κοινωνία που ολοένα και εξελίσσεται καλούμαστε να προσαρμοστούμε ψυχή τε και σώματι στους γρήγορους ρυθμούς της. Αυτό πολλές φορές γίνεται χωρίς καν να συνειδητοποιήσουμε το ψυχικό κόστος που επιφέρει.

 

Το «ναι» βγαίνει αβίαστα από τα στόματα μας σε κάθε κοινωνική ομάδα φοβούμενοι τον υπαρξιακό αποκλεισμό,εν ολίγοις «την Μοναξιά».Το «όχι» μας,χάνει την δυναμική του.Το «όχι» εκείνο που οριοθετεί,θωρακίζει και αναπόφευκτα προστατεύει.Προστατεύει από την αρρώστια.Προστατεύει την αυθεντικότητα μας.Κι όμως συνεχώς του επιτρέπουμε να χάνει την δύναμη του.

 

Ίσως χρειάζεται ν’αναλογιστούμε  καλύτερα την εξαίσια ρήση ~ναι χωρίς θυμό και όχι χωρίς τύψεις~του Bowen.Η ικανότητα μας να μπορούμε να την πουμε αυτή την φράση, μας χαρίζει μια θέση συνύπαρξης και ταυτόχρονα οριοθέτησης μέσα στις σχέσεις.

 

Είμαστε οι σχέσεις μας και είμαστε κατασκευασμένοι ως άνθρωποι να συνάπτουμε σχέσεις για να μπορούμε να υπάρχουμε και για να παίρνει αξία η ύπαρξη μας.

 

Όταν καταφέρουμε λοιπόν να ακούσουμε το πληγωμένο παιδί μέσα μας τότε ίσως αυτό το τραύμα να μην αιμορραγεί τόσο σε κάθε μας σχέση.Όταν κατανοήσουμε το πληγωμένο παιδί μέσα μας,ίσως μπορούμε να λέμε και ναι και όχι χωρίς να νοσούμε.Ίσως τότε να είμαστε πέρα για πέρα αληθινοί.

 

“Η πραγματική ίαση ξεκινάει όταν τολμάμε να κοιτάξουμε μέσα μας.”

 

Μαρία-Χριστίνα Παγάνη